Vorig jaar kwamen we tijdens de vakantie ergens in Frankrijk in een kerk de merkwaardige waarschuwing tegen bij de trap van de kansel: “Voor uw veiligheid:
verboden toegang”. Nu heeft preken inderdaad gevaarlijke kantjes; voor je het weet zeg je dingen waar mensen zich aan storen. Niet dat je daar nu direct bang voor hoeft te zijn, ze zullen je niet van de preekstoel afsleuren, maar het risico is groot dat ze een volgende keer gewoon wegblijven.
Moet je dan altijd maar proberen het de mensen naar de zin te maken? Nee, dat zal nooit de bedoeling mogen zijn. De boodschap van de bijbel is vaak weerbarstig, en dat zal de toon vanaf de kansel moeten bepalen. Bovendien spreekt de predikant niet alleen tegen zijn gehoor, maar ook tegen zichzelf…
Overigens bracht de foto me een verhaaltje in herinnering.
Op een zondagmorgen maakte een moeder zich klaar om naar de kerk te gaan toen ze merkte dat haar zoon nog niet op was. Ze ging hem wakker maken: “Je moet opstaan, je mist de dienst!” Haar zoon antwoordde: “Nee, ik ga niet”, en stopte zijn hoofd onder het kussen. “Je gaat mee”, zei de moeder, maar de zoon zei: “Nee, en ik zal je twee redenen geven. 1: niemand in de kerk vindt me aardig, en 2: ik vind niemand aardig”. De moeder zette de handen in de zij en zei beslist: “Je gáát naar de kerk, en ik zal je twee redenen geven. 1: je bent 45 jaar oud, en 2: je bent de predikant!”
Hahaha, heerlijke humor.